Στην Ελληνική Μυθολογία, σε μεγάλο ποσοστό εμπλέκονται οι Θεοί του Ολύμπου. Με την παρουσία τους, με τις πράξεις τους, με τις παραλείψεις τους ή ακόμα και με τις συμπεριφορές τους, καθορίζουν τα μυθολογικά γεγονότα.
Ας τους γνωρίσουμε λοιπόν, για να ξέρουμε με ποιούς έχουμε να κάνουμε.
Την προηγούμενη Δευτέρα γνωρίσαμε τον ΔΙΑ την ΗΡΑ και τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ. Σήμερα γνωρίζουμε..
Η ΔΗΜΗΤΡΑ
Με στεφάνι απο στάχυα κρατώντας αξίνα ή δρεπάνι, η σοβαρή και μεγαλοπρεπής Δήμητρα δίδαξε τους θνητούς πως να σπέρνουν και να θερίζουν το στάρι, πως να φτιάχνουν το γλυκό ψωμί, πως να μαστορεύουν τα ταπεινά εργαλεία και πως να ημερώνουν τα ζωντανά της γής.
Αυτή η κοσμοαγάπητη Θεά, ευλογεί το μόχθο του ανθρώπου και τα ειρηνικά έργα.
Βασίλειο της είναι η καρποφόρα γή.
Η ΑΘΗΝΑ
Το παραμύθι θέλει, να ξεπηδάει χαμογελαστή και αρματωμένη μέσα απο το κεφάλι του παντογνώστη πατέρα της Δία, η Θεά της σοφίας, η Αθηνά.
Αυτή οδηγεί τους θνητούς με τις μυαλωμένες συμβουλές της στα ειρηνικά έργα και στα τεχνάσματα του πολέμου. Φοράει την αιγίδα το δέρμα της θαυμαστής Αμάλθειας που εβύζαξε τον πατέρα της σαν πανοφώρι, ασπίδα και θώρακα. Ακαταμάχητο όπλο.
Μια περικεφαλαία σκεπάζει το κεφάλι της και το ιερό πουλί που παραστέκεται στην παρθένα είναι η γλαύκα (κουκουβάγια), που η ματιά της διαπερνάει όσο βαθύ και εάν είναι το σκοτάδι της νύχτας.
Η ΑΡΤΕΜΙΣ
Μέ όψη σοβαρή και γλυκειά σαν τη σελήνη, κοντά στις όχθες των ρυακιών, στα σκιερά άλση και στα χλοερά λειβάδια, βασιλεύει η κυνηγός των ελαφιών Άρτεμις.
Φοράει ελαφρό κοντό χιτώνα και κρατά στους ώμους της φαρέτρα με βέλη και τόξο.
Αυτή οδηγεί τους νέους στην ευτυχία της αγνότητας και στην αθώα χαρά.
Τα κορίτσια πρίν ακούσουν το τραγούδι του γάμου, το χαρούμενο "επιθαλάμιο" της αφιερώνουν πλεξίδες απο τα μαλιά τους.
Την προηγούμενη Δευτέρα γνωρίσαμε τον ΔΙΑ την ΗΡΑ και τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ. Σήμερα γνωρίζουμε..
Η ΔΗΜΗΤΡΑ
Με στεφάνι απο στάχυα κρατώντας αξίνα ή δρεπάνι, η σοβαρή και μεγαλοπρεπής Δήμητρα δίδαξε τους θνητούς πως να σπέρνουν και να θερίζουν το στάρι, πως να φτιάχνουν το γλυκό ψωμί, πως να μαστορεύουν τα ταπεινά εργαλεία και πως να ημερώνουν τα ζωντανά της γής.
Αυτή η κοσμοαγάπητη Θεά, ευλογεί το μόχθο του ανθρώπου και τα ειρηνικά έργα.
Βασίλειο της είναι η καρποφόρα γή.
Η ΑΘΗΝΑ
Το παραμύθι θέλει, να ξεπηδάει χαμογελαστή και αρματωμένη μέσα απο το κεφάλι του παντογνώστη πατέρα της Δία, η Θεά της σοφίας, η Αθηνά.
Αυτή οδηγεί τους θνητούς με τις μυαλωμένες συμβουλές της στα ειρηνικά έργα και στα τεχνάσματα του πολέμου. Φοράει την αιγίδα το δέρμα της θαυμαστής Αμάλθειας που εβύζαξε τον πατέρα της σαν πανοφώρι, ασπίδα και θώρακα. Ακαταμάχητο όπλο.
Μια περικεφαλαία σκεπάζει το κεφάλι της και το ιερό πουλί που παραστέκεται στην παρθένα είναι η γλαύκα (κουκουβάγια), που η ματιά της διαπερνάει όσο βαθύ και εάν είναι το σκοτάδι της νύχτας.
Η ΑΡΤΕΜΙΣ
Μέ όψη σοβαρή και γλυκειά σαν τη σελήνη, κοντά στις όχθες των ρυακιών, στα σκιερά άλση και στα χλοερά λειβάδια, βασιλεύει η κυνηγός των ελαφιών Άρτεμις.
Φοράει ελαφρό κοντό χιτώνα και κρατά στους ώμους της φαρέτρα με βέλη και τόξο.
Αυτή οδηγεί τους νέους στην ευτυχία της αγνότητας και στην αθώα χαρά.
Τα κορίτσια πρίν ακούσουν το τραγούδι του γάμου, το χαρούμενο "επιθαλάμιο" της αφιερώνουν πλεξίδες απο τα μαλιά τους.
σημ: Ότι γράφεται πιο πάνω δεν έχει να κάνει με λογοτεχνία και "βαθειές έννοιες". Είναι μια προσπάθεια για να γίνουν αγαπητά τα θαυμάσια Ελληνικά παραμύθια. συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου