Ο Δίας πατέρας (Θεών και Ανθρώπων) κυρίως ανθρώπων είχε μια ατελείωτη σειρά γυναικών που είχε κατακτήσει. Αυτό το ξέρουμε εμείς σήμερα, το ήξεραν όμως όλοι (και κυρίως η Ήρα) και τότε.
Αυτή η (πως να την πούμε κομψά) έφεση του Δία για το συγκεκριμένο σπόρ είχε και τα επακόλουθα της.
Τι να κάνουμε όμως, έτσι είχαν φανταστεί και έτσι ήθελαν να πλάσουν τους Θεούς τους οι Αρχαίοι Έλληνες.
Άρχισαν οι ζήλιες!
Αυτή η (πως να την πούμε κομψά) έφεση του Δία για το συγκεκριμένο σπόρ είχε και τα επακόλουθα της.
Τι να κάνουμε όμως, έτσι είχαν φανταστεί και έτσι ήθελαν να πλάσουν τους Θεούς τους οι Αρχαίοι Έλληνες.
Άρχισαν οι ζήλιες!
Η Καλλιστώ, ιέρεια του κυνηγιού, ήταν κόρη του Βασιληά Λυκάοννα της Αρκαδίας και προστατευόμενη της Θεάς Άρτεμης. Η ομορφιά της προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Δία, ο οποίος την πρόσθεσε στην ατέλειωτη σειρά των γυναικών του. Εξοργισμένη η Άρτεμις την έδιωξε από το περιβάλλον της. Η Καλλιστώ έγκυος απο τον πατέρα των Θεών, περιπλανήθηκε μόνη στα πυκνά δάση της Αρκαδίας και γέννησε τον γιό της τον Αρκάδα, κάτω απο ένα πλατάνι.Το συμβάν δεν ξέφυγε απο το ζηλόφθονο βλέμα της Ήρας. Η απατημένη σύζυγος του Δια αποφάσισε να τον εκδικηθεί μεταμορφώνοντας την Καλλιστώ σε αρκούδα. Τα χρόνια πέρασαν και κάποτε, ενώ ο νεαρός Αρκάδας κυνηγούσε στα δάση, ξεπρόβαλε απο τα φυλλώματα η μεταμορφωμένη του μάνα που έτρεξε με λαχτάρα να τον αγκαλιάσει.
Τρομοκρατημένος ο γιός βλέποντας την αρκούδα να έρχεται, ετοιμάστηκε να την σκοτώσει με το δόρυ του. Ο Δίας που δεν άντεξε τον πόνο της μητροκτονίας μετέφερε μητέρα και γιό στον Ουρανό και τους μεταμόρφωσε σε αστερισμούς για να χαίρονται εκεί αιώνια τις νύχτες, ο ένας κοντά στον άλλο. Η μητέρα έγινε ο αστερισμός της Μεγάλης Άρκτου, και ο γιός της, ο αστερισμός της μικρής άρκτου.
Όταν όμως η Ήρα κοίταξε στον Ουρανό, κατάλαβε οτι οι δυο νέοι αστερισμοί ήταν έργο του άνδρα της. Παρήγγειλε αμέσως στον Ωκεανό να μην επιτρέψει ποτέ στους δύο αστερισμούς να αναπαυθούν στα υγρά βασίλεια του. Απο τότε είναι αειφανείς, δηλαδή ορατοί όλο το χρόνο και είναι καταδικασμένοι να μην ανατέλλουν, ούτε να δύουν, για να μη δροσίζονται ποτέ στη θάλασσα.
σημ: Ότι γράφεται πιο πάνω δεν έχει να κάνει με λογοτεχνία και "βαθειές έννοιες". Είναι μια προσπάθεια για να γίνουν αγαπητά τα θαυμάσια Ελληνικά παραμύθια. συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου